بازی Ritual: Crown of Horns یک عنوان شوتر سرعتی است که با روایت نوشتاری خود و البته گیم‌پلی بسیار جذاب خود میتواند مخاطب را چندین ساعت هم از طریق گیم‌پلی و هم از طریق داستان یک کلانتر در دنیای وسترن و سالیانی نامشخص درگیر خودش بکند. عنوان ساخته شده توسط استودیو Draw Distance باری دیگر توانست حداقل من را ساعت ها درگیر یک عنوان مستقل و بسیار بی نام و نشان بکند.
بازی راوی یک کلانتر در سالی نامعلوم است. کلانتری که مامور شده تا برود و یک جادوگر را بکشد. ولی در همان ابتدا گرفتار در تله ای می‌شود و کشته می‌شود. اما بازی طبق انتظار در همین نقطه به پایان نمی‌رسد و حالا هدف تبدیل به یک همراه شده و با زنده کردن کلانتر داستان او را مامور می‌کند که با همراهی او به جنگ نیرو های اهریمنی بروند و با برگزاری مراسم هایی، کلانتر حکم محافظ جادوگر در این مراسمات باشد.
بازی در معرفی شخصیت خود شاید کمی سریع عمل کند و کاربر را خیلی زود به نقطه عطف خود برساند. اما خب نقطه قوت این داستان خوب فضا سازی و فرم بسیار خوب بازی است. شخصیت های بازی نیز با حضور خود در بازی علاوه بر اثرگذاری در داستان و روند مراحل و البته دیالوگ های خوب خود، در گیم‌پلی بازی نیز نقش ویژه ای دارند. و هرکدام با در اختیار قرار دادن امکانات و توانایی هایی گیم‌پلی بازی را دو چندان جذاب می‌کنند. به طور خلاصه باید گفت شخصیت پردازی های اثر گذار در بازی موجب شده که ما با شخصیت های بی اثری روبرو نباشیم.
درباره بازی Ritual Crown of Horns:
فضا سازی و فرم بسیار کمیاب بازی و همچنین دیالوگ نویسی بسیار قوی بازی موجب می‌شود که همان ابتدا داستان بازی را به صورت بسیار مشتاقانه تری دنبال کنید. شاید بازی Ritual: Crown of Horns در نگاه اول بخاطر تکست محور بودن، کمی در ذوقتان بزند. چرا که مخاطب امروزی کمتر بدنبال چنین بازی هایی می‌رود، اما خب جای ناامیدی نیست. چرا که انتخاب این نحوه روایت داستان بنظرم بسیار گیرا تر و شاید بهتر از بکارگیری روش های امروزی تر در بیان دیالوگ ها و البته روایت داستان باشد.
عنوان Ritual: Crown of Horns احتمالا تمامی تمرکزش بر روی گیم‌پلی بوده، که در این مسیر هم تا حدودی موفق عمل کرده است. بازی یک شوتر سرعتی است که دارای یک دوربین Top-Down است. در بازی عملا ارتفاعی وجود ندارد و همین میتواند تکلیف خود را با مخاطبش مشخص کند که دو بعدی است یا سه بعدی. حداقل باید گفت بهتر از عناوینی است که دو بعدی هستند و ادای سه بعدی ها را درمیاورند! بازی شاید مثل سری بازی Doom نباشد. و نتوانسته باشد تجربه خارق العاده شوتینگ و سرعت بازی Doom Eternal را برایم تکرار کند. اما تمام تلاشش را می‌کند تا یک اثر استاندارد را تحویل مخاطب بدهد که موفق هم است. اما خب این تلاش در مواقعی به مشکل برمی‌خورد.
نقد و بررسی بازی Ritual Crown of Horns:
در طول نقد و بررسی بازی Ritual: Crown of Horns بالانس نبودن مراحل این عنوان و کمی تکراری شدن مراحل و اهداف مراحل میتواند همان ابتدا مخاطب را از خود سرد کند. گاها پیش می‌آید که شما شروع به پاکسازی منطقه ای می‌کنید. ولی این مناطق که پاکسازی هایش هرکدام مکانیک مجزایی از خود می‌طلبد در بعضی مواقع انقدر آسان هستند که باورتان نمی‌شود. گاهی انقدر سخت می‌شود که انگاری بنظر می‌رسد شما به آخر بازی رسیده اید.
مراحل بازی نیز به لحاظ محتوایی گاها به درجه ای می‌رسند که تکراری می‌شوند. محافظت از یک جادوگر در یک مدت زمان مشخص اغلب لذت مراحل از مخاطب می‌گیرد. البته که تمامی مراحل به این حالت ختم نمی‌شود ولی خب اغلب مراحل بدین گونه و در محیط های متفاوت رقم میخورد. همچنین این مسئله عجین شدنش با بالانس نبودن درجه سختی مراحل موجب می‌شود که مخاطب از بازی زده شود و حتی به فکر پاک کردن بازی باشد. این سیستم پیشروی بازی در نوع خود کمی بی محتوا می‌باشد. ولی این پیشروی شاید بخاطر داستان درخور توجه اش مخاطب را قانع کند که این بستگی به مخاطب بازی دارد.
اما خب نقطه مثبت این گیم‌پلی کجاست؟
نقطه مثبت گیم‌پلی بازی دقیقا در همان اول بازی خود را نشان می‌دهد. شوتینگ بسیار خوب و البته مکانیزم های خوب مبارزاتی بازی میتواند مخاطب را چندین بار وادار به بازگشت و امتحان دوباره در مراحل پس از باختن بکند. دشمنان بازی نیز از تنوع بسیار خوبی برخوردار هستند و هر دشمنی با وجود قابلیت هایش میتواند کمی تا حدودی مراحل و پیشروی مراحل را از دایره تکرار خارج کند. ولی خب همه این ها باعث نمی‌شود تا ضعف بازی Ritual: Crown of Horns در مراحل جبران شود. بازی شاید به لحاظ هنری خیلی اثر با آب و تابی نباشد. ولی باید قبول کرد که در سطح استانداردی قرار گرفته و توانسته فضا سازی بسیار خوبی برای روایت خود شکل دهد.
در مبحث فنی نیز بازی بدون مشکل است و استودیو Draw Distance توانسته با موتور بازیسازی Unity کار خود به خوبی به سرانجام برساند. تقریبا در بازی نیز شاهد هیچ مشکل فنی نیستیم و بازی در سطح پایداری قرار دارد. و دوربین بازی نیز همانطور که گفته شد مخاطبش را بین زمین و هوا گیر نمی‌اندازد. همچنین انتخاب این دوربین برای گیمرهای بسیاری قدیمی ویدیو گیم، میتواند بسیار جذاب باشد و به نوعی مخاطبان قدیمی را به وجد بیاورد.
بررسی فنی بازی Ritual Crown of Horns:
موسیقی متن بازی Ritual: Crown of Horns کاملا بر اثر نشسته است. در هنگام مبارزات بازی و البته دیالوگ گویی بازی، موسیقی به خوبی بر فضا خود نشسته است. و مخاطب آن را درگیر خود می‌کند. صداگذاری بازی و به خصوص صدا اسلحه ها هنگام شلیک شدن، بشدت در قالب بازی جذاب است و مخاطب به هیچ وجه از آن در قالب بازی خسته نمی‌شود.
استودیو Draw Distance که حالا وارد همکاری با استودیو Bloober Team شده، باری دیگر به من نشان داد که می‌توانم استانداردهای بسیار خوبی را در میان بازی های کم نام و نشان پیدا کنم و Ritual: Crown of Horns یکی از آنها بود. و باید گفت که استودیو مستقل Draw Distance آینده بسیار خوبی در خواهد داشت. بازی شاید کمی مراحل و اهدافش تکراری بنظر برسد و روندش پیشروی اش شما را خسته کند و صد البته بالانس نبودن مراحلش شما را ناامید کند. اما خب شوتینگ بسیار خوب و سرگرم کننده بازی و مکانیزم های بسیار خوب مبارزات بازی، کمی تا حدودی ضعف های گیم‌پلی را پوشش می‌دهد. همچنین داستان بازی شاید آن طور که باید و شاید آب و تاب نداشته باشد خیلی خارق‌العاده نباشد. ولی خب یک داستان خوب است، و میتواند مخاطب را با دیالوگ هایش میتواند سر پنجه نگه دارد.
